περι του ανοιγματος που οδηγει στην λιμνουλα

σημερα ειχα την ευκαιρια να μελετησω το ανοιγμα προς την λιμνουλα και τον θαλαμο πριν απο αυτην.

ειναι γνωστο (και φανερο) οτι η εισοδος που χρησιμοποιουμε δεν ειναι η παλαια φυσικη εισοδος.

το κατακρημνισμενο κομματι της καταβασης μεχρι τα σκαλοπατια, εχει υποστει φοβερες αλλαγες απο την φυσικη του μορφη.

τα πολλα παραπλευρα ανοιγματα που σχηματιζονται απο ενιαιες μαζες πετρωματων, εχουν αποκολληθει απο την οροφη και τα τοιχωματα ενος ενιαιου θαλαμου, που περιελαμβανε και το τμημα με τα σκαλοπατια.

γεωλογικη αποδειξη, οι λειες και καθαρες πλευρες των πλευρων που αποκολληθηκαν, σε αντιθεση με τις κατω πλευρες που εχουν σταλαγμιτικο διακοσμο, και ανθρωπολογικη αποδειξη, οι μαυρισμενες κατω πλευρες τους, απο τον καπνο των δαυλων και των κεριων των παλαιων επισκεπτων, πριν καταπεσουν.

στην σημερινη μας επισκεψη ερευνησαμε ολα τα ανοιγματα εως το τελος τους, διευρυναμε με απομακρυνση των μπαζων ενα ακομη στενωμα που οδηγει σε παραπλευρο μικρο θαλαμο, και το συμπερασμα μας ειναι οτι για καποιο λογο, το σπηλαιο ταρακουνηθηκε ασχημα με αποτελεσμα την κατακρημνιση του, που διαχωρισε τον ενιαιο θαλαμο σε πολλους μικρους, καποιοι απο τους οποιους δεν ειναι προσβασιμοι λογω μπαζων.

πιθανοτερη κατ εμε αιτια, οι εκρηξεις των εργων, που εθαψαν την παλαια εισοδο.

απ ο,τι διαπιστωσα, το ανηφορικο στενωμα που ξεκινα μεσα απο το επιπεδο των σκαλοπατιων, καταληγει στο σημειο που καποιοι αφαιρουν πετρες για να αποκαλυψουν την παλαια εισοδο, μεσα απο την σπηλια.

επιμενω στην θρησκευτικη χρηση του θαλαμου απο τους αρχαιους Αθηναιους ως Νυμφαιο Ανδρο.

επισης, οσοι απορουν με καποιες αναφορες για "λιμνη" ή τρεχουμενο νερο στα δεξια τοιχωματα της σπηλιας (οπως μπαινουμε), ας ριξουν μια προσεκτικη ματια στο πρωτο ανοιγμα.

τα τοιχωματα στο βαθος του ειναι εμφανως λαξευμενα, σε ενα ειδος υδατοδεξαμενης με στρογγυλεμενες γωνιες.

όποιος την συναντησε γεματη με νερο καποτε, φυσικο ειναι να την θεωρησε λιμνουλα.